این آرامش لعنتی!

مرتضی رضایی: ۱: سکوت محض؛آنقدر که صدای نفس های خودت را می شنوی!مگر می شود؟المپیک باشد،والیبال باشد و ایران بازی داشته باشد و این همه سکوت؟آن هم با کی؟با ژاپن میزبان. تق توق؛صدای توپ.جیر جیر،صدای کفش های چسبیده به زمین.این ساده ترین توصیف برای شروع یک بازی جذاب است.بازی جذاب بدون تماشاگر!

۲:معترضان هنوز هم هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خسته نمی شوند،حتی اگر فقط یک هفته تا پایان المپیک باقی مانده باشد.امروز هم بودند.می شد باانگشت شمردشان.۵ نفر.با یک پلاکارد بزرگ که روی آن ژاپنی نوشته بودند.از راننده که سوال کردم گفت:«اینها تا آخر پارالمپیک هستند.بلندگو می آورند و به برگزاری المپیک و پارالمپیک معترض هستند.کارشان نتیجه نمی دهد!»

۳:فشار برای نوشتن.از تهران می گویند المپیک است دیگر؛مگر می شود خبری نباشد؟هست خوبش هم هست اما نه آن طور که فکرش را می کنید.المپیک ریو را تجربه کرده ام.اولین المپیکم.روزهای اول قفل بودم.بدون تعارف جو المپیک گرفته بودتم!اینجا اما داستان متفاوت است.یک جستجوی ساده در اینترنت و نوشتن کلمه توکیو زیر و بم این شهر را می ریزد روی دایره.دیگر نیازی نیست از این نوشت که اینجا شهر بدون سطل زباله است،ماشین ها بوق نمی زنند،فرمان اتومبیل ها سمت راست است،آسمان آبی است وقامت مناره ها(برج ها) به راحتی مشخص.

۴:ایران مقابل ژاپن.اگر شرایط طبیعی بود،اگر کرونا نبود و هزار و یک اما و اگر دیگر...حالا ژاپنی ها نشسته بودند با آن بادکنک های دراز مخصوص شان.به هم می کوبیدند و یک صدا جیغ می زدند.اگر کرونا نبود ایرانی های مقیم ژاپن کر کننده شیپور می زدند.بدون شک تعدادشان کم می شد اما به قول رضا مقدم که لیدرشان است:«هر یک نفر ماه ۱۰ نفر آنهاست.»با این حال تنها عاملی که باعث شده بود این بازی جذاب باشد نبرد برای صعود بود.هر کسی می برد صعود می کرد.فقط همین یک عامل و بس.مهم شده بود برای مان و مهم شده بود برای شان.روز سختی بود

۵:حرص آدم در می آید از این همه سکوت و آرامش!مگر می شود بدون مشکل بود؟بدون تعارف این طور نبوده که ظاهر بسازند و روی خوب شهر و کشورشان را نشان بدهند.هر چه داشته اند،هر چه بوده اند همین را به نمایش گذاشته اند.اگر قرار باشد در کلمه توصیف شان کنم باید بگویم "متحد" دیروز که باد زد و تکه کاغذی از دستم افتاد فداکاری شان برای نیفتادن آن روی زمین ستودنی بود.بدون توقع،بدون تکبر و بدون هیچ...واژه ها گم شدند!

۶:قرار بود ربات بسازند اما خودشان ربات شده اند!میلیون‌ها مورچه پر کار،قرار گرفته در یک سیستم مشخص با شاخصه ای کلی به نام نظم.دیکته شده و یکنواخت اما در عمل نتیجه گرا.داشتم به این فکر می کردم که این سیستم ها در ایران جواب نمی دهد.علی اصغری خودمان را عشق است!

۷:مهربانی.این بلاشک بهترین توصیف از مردم کف خیابان در ژاپن است.شنیده ها را کنار بگذارید؛اینکه می گویند عصبانی هستند،با کسی حرف نمی زنند و ...اتفاقا مهمان نواز هستند،هر کاری از دست شان بر بیاید برای شما می کنند و فقط کمی خجالتی اند.

۸:تقریبا روزی ۳ چهار زلزله توکیو را می لرزاند.گاهی احساس می کنی و گاهی هم نه.اما دل کسی نمی لرزد! اینجا که باشی هزار و یک سوال ذهنت را مشغول می کند و وقتی می خواهی قیاس کنی پوزخندی می زنی و می گویی:«نه بابا؛نمی شود،یعنی نمی خواهیم و نمی توانیم مثل ژاپنی ها باشیم.ما خود ایرانی مان باشیم،خود خود خودمان همه چیز بر وفق مراد است.»راستی چند وقت است خود خودمان نبوده ایم؟

۹:دارم به برگشت به ایران فکر می کنم.به تهران گرم.به همه حاشیه هایش.به قطعی اینترنت.به زلزله ای که هر روز در شهر و کشورم هست.یک روز قطعی آب،یک روز قطعی برق و روز دیگر اینترنت.راستی چه شد؟قطع می شود یا نه؟اهمیتی ندارد.واقعا دیگر اهمیتی ندارد.دیگر سِر شده ایم از هزار و یک اتفاقی که برای مان افتاده و کک مان  نگزیده.چشم امیدمان به تغییرات است.دولت جدید،رگ جدید،خون جدید؛خدا کمک مان کند.

۱۰:بازی ایران و ژاپن شروع شد،تمام شد و بچه های ایران نتیجه را واگذار کردند،نه فقط نتیجه که از گردونه رقابت های المپیک هم کنار رفتند.راستش را بخواهید حق مان باخت نبود.جان سخت بودند ژاپنی ها قبول،نمی خواستند در خانه بازنده باشند قبول.آنها می جنگیدند گویی که واقعا جنگ است.هر چه بود باختیم و صعود نکردیم.تمام شد.مقابل ژاپنی های اصیل آن هم در خانه شان.در خانه شان باختیم؛اورجینال اورجینال.

راستی یک چیزی،بچه ها که به ایران برگردند خیلی از این نسل دیگر نیستند.سعید معروف،موسوی  و ...خیلی های شان خداحافظی می کنند اما ما قدردان شان خواهیم بود و چراغ ها را تا همیشه برای شان روشن نگه خواهیم داشت.

*این گزارش پس از پایان بازی ایران و ژاپن نوشته شده است.

256 251

کد خبر 1541497

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: والیبال المپیک ۲۰۲۰ ژاپنی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۱۰۱۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شوش و کرخه خوزستان بدون اکیپ مجهز غریق نجات هستند

شهرستانهای شوش و کرخه دارای سه رودخانه دز، کرخه و شاوور می باشند که یک نعمت بزرگ به حساب می آید. رودخانه دز یکی از رودخانه های مهم کشور و استان می باشد. این رود از به هم پیوستن رودخانه‌های سزار و بختیاری در استان لرستان تشکیل می‌شود و پس از ورود به استان خوزستان به رود کارون می‌ریزد که رود دز بخشی از حوضۀ کارون بزرگ به شمار می‌رود.

دومین رودخانه در شهرستانهای شوش و کرخه، رود کرخه می باشد

رود خانه کرخه سومین رود بلند ایران پس از کارون و سفید رود است. این رود از به هم پیوستن دو رودخانه زال و سیمره در اندیمشک تشکیل شده و پس از طی مسیری نزدیک به ۷۵۵ کیلومتر به تالاب هورالعظیم در مرز ایران و عراق می‌ریزد.

رود خانه شاوور سومین رودخانه در دو شهرستان شوش و کرخه است.

رودخانه شاوور در ۱۸ کیلومتری شمال‌ غرب شهر شوش، در ساحل شرقی روستای جریه سید احمد از به هم پیوستن چند چشمه به هم شکل می‌گیرد. این رودخانه از میان شهر عبور می‌کند و شهرستان شوش را طی و بعد از آن به شهرستان تازه تاسیس کرخه می رسد. و از جاذبه های گردشگری شوش محسوب می‌شود. طبق اسناد تاریخی، شاوور یکی از قدیمی‌ترین و باستانی‌ترین رودخانه‌های ایران است. شاوور یکی از منابع تغذیه‌کننده تالاب بامدژ محسوب می‌شود و دو سد شاوور و خیر آباد، در چند دهه گذشته روی آن احداث شده‌اند.

با شروع فصل گرما مردم خوزستان علاقه خاصی به شنا در رودخانه ها دارند و میشود گفت که شنا کردن در رودخانه ها برای خوزستانی ها یک سنت تبدیل شده و کمتر کسی هست که علاقه ای به شنا کردن در رودخانه نداشته باشد،که متاسفانه شاهد غرق شدگی تعداد بالای مردم در سالهای گذشته بودیم و در سال گذشته خوزستان رتبه اول غرق شدگی را در کشور داشت

نبود استخر در شهرهای خوزستان یکی از دلایلی هست که مردم به رودخانه ها برای شنا مراجعه میکنند،رودخانه هایی که خیلی خطرناک و بدون امکانات غریق نجات هستند

این رودخانه ها مطمینا در هر کدام از مناطق کشور بود یک اداره مستقل با تمام امکانات غریق نجات را داشت اما چرا این اداره یا نهاد در شوش و کرخه وجود ندارد؟

چه کسی باید پیگیر راه اندازی یک غریق نجات مجهز برای شوش و کرخه باشد؟

دو شهرستانی که همیشه نیاز جدی به امکانات غریق نجات دارند و بارها شاهد غرق شدگی جوانان و کودکان در این رودخانه ها بودیم

در چند روز اخیر یک سرباز در رودخانه دز محدوده شوش غرق شد که بعد از گذشت ۶ روز پیدا شد و دلیل اصلی پیدا نشدن جسد این سرباز جوان نبود امکانات غریق نجات بود و مردم بصورت خود جوش پای کار امدند و چندین شبانه روز به دنبال پیدا شدن جسد بودند که بالاخره بعد از ۶ روز توسط نیروهای بسیج حوزه شهید بقایی شوش و هئیت جت اسکی شهرستان دزفول پیدا شد

اهمیت رودخانه ها را بیان کردیم تا نیاز شدید و کمبود یک اکیپ غریق نجات را درک کنیم.

در این شهرستانها چندین شرکت صنعتی و تولیدی، اعم ار خصوصی و دولتی وجود دارد که با کمک این شرکت ها و دولت میتوان یک غریق نجات مجهز و با امکانات کافی را احداث کرد.

46

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903151